Jaan punching bag full part 1-15 ( 13 )

Terima kasih utk semua kata-kata sokongan dari readers. Jalan cerita sy ni memang tiada yg happykan? Sorry buat semua yg sedih, marah dan ada juga yg menangis. Hanya dengan coretan pena begini pun kita sudah bersedih apakan lagi diri ini Jaan punching bag 😢. Part ini pun pasti ada yg menangis.. 

Penghujung bulan ogos adalah hari yg trauma. Berada di bumi pakistan di buli, di pukul oleh keluarga shakid di sana. Tidak semua tempat begini rupa. Mungkin saja sy sudah terpilih utk menjalani kehidupan seperti ini. Paling menyedihkan hati sy sudah di pisahkan dengan anak. Anak yg masih memerlukan kasih seorang ibu. Shanji.. ammi rindukan shanji

3.Sept.2017

Sy masih berada di rumah neraka ini. Sy sedikit boleh gerakkan badan. Boleh berdiri sendiri. Cuma kerja rumah atau memasak semua shakid yg buat. Shakid sebaik2 manusia.. yaa memang sy tahu ini lakonan lagi

Dengan keadaan yg baru sembuh pergerakaan sangat terbatas. Lebam masih ada di bahagian mata, mulut dan hidung. Balutan kepala sudah di buka. Sy kena kuat dan sembuhkan diri. Shakid sudah bersumpah kalau lah sekali ini dia sakiti sy lagi pasti talak jatuh. Janji...

Shakid sweet saja seperti cotton candy. Shakid banyak meluangkan masa bersama sy. Shakid papah bantu setiap kali sy mahu ke tandas. Shakid bilang biar dia mandikan sy. Sy hanya duduk di siram

Suara...??? Sy memang sudah menjadi bisu. Kata-kata mati dengan sendirinya. Shakid terus2 memujuk.. sy tidak bersuara lagi. Sy hanya diam

Shakid: jaan.. mau makan..?

Sy geleng kepala tidak. Keadaan sy semakin kurus mengecil. Shakid usap rambut sy dan manjakan lagi. Sy hanya diam.. senyuman tiada lagi

Shakid risau kenapa sy jadi pendiam sampai tahap begini. Setiap kali shakid keluar dia akan kunci grill luar. Sy biarkan saja tiada sepatah kata lagi. Terasa mulut dan lidah semakin berat utk bicara

Selepas shakid siapkan sy. Shakid akan sediakan makan minum. Selesai semua dia akan keluar ke kedainya. Sy bersendirian di rumah

Sy buka telepon. Install facebook dan log in...

Andrea ada inbox

📩 Hi isha.. info sy perkembangan kamu. Cerita kamu sy akan dahulukan dari cerita yg lain. Kenapa jarang online? Sy kena bagi ko baca setiap part sebelum publish cerita di fb..

Sy terus2 mesej dengan Andrea. Andrea lah orang pertama menjadi kawan biarpun tidak pernah kenal dia siapa. Andrea sudi mendengar tangisan sy dan terus2 membuka mata sy utk terus maju ke depan. Cadangan pelbagai cadangan.. Tapi apa kan daya benda sudah terjadi. Hanya di ceritakan semula utk tatapan semua..

Start dari pagi tu sy chat dengan kak Andrea.. memang terasa beban di hati ada berkurang sedikit. Akhirnya kisah sy sudah tamat di ceritakan dengan Andrea. Sehingga kini sy masih berhubung dengan Andrea dan sy mula berinteraksi dengan readers melalui fake acct sumandak isha. Tapi ada juga beberapa komen negatif yg sy terima. semuanya ok ja. Sy hanya pegang dada membaca komen kamu semua dengan tangisan di sini. Terima kasih. Sy janji akan hilang dari ingatan kamu semua selepas cerita ini tamat. Sy pasti rindukan semua yaa...

Sy cerita habis kisah kami dari pakistan hinggalah sekarang ni. lepas chat andrea sy cepat2 uninstall facebook. Takut kedapatan lagi habislah

Hari berganti hari sy semakin ok. Keadaan makin stabil lagi. Kerinduan pada anak? Tak usah cakaplah.. mana ada ibu yg mahu berpisah dengan anaknya. Siapa bilang perasaan itu best? Adakah semua ni sy mahukan? Sy terlalu banyak berfikir.. berfikir sampai diri tidak terurus lagi. Makan minum sy tidak kisah lagi. Bagaimana mau call ke sana? Shanji belum pandai bercakap. Kalau sy call pun dorang angkat kah?! Tidak. Sy hanya harap shakid tunjuk gambar shanji di pakistan sana. Setiap kali ada gambar setiap kali itulah air mata sy mengalir..

Shanji berusia 5 bulan terlalu kecil utk menerima keadaan ini. Shanji akan hidup di sana dan di besarkan di sana.. adakah shanji akan kenal ibunya sendiri? Sy menangis..

Shakid: jaan jangan nangis.. shanji sihat. You see.. dia happy

Shakid bagi tunjuk gambar shanji yg di dudukkan di satu kerusi bertopi. Comelnya anakku.. putih bermata biru. Sungguh2 dunia ini kejam. Senyuman shanji adalah senyuman shakid. Tidakkah ini lebih menyakitkan hati? Muka shakid adalah muka shanji.. Sy menangis sekuat hati. Tapi tidak mau bersuara lagi..

Shakid: jaan.. jangan nangis. Shanji ok..

Apa kau tau ok atau tidak?! Di mana kau letakkan naluri seorang ibu dengan anaknya? Di mana hati kau sebagai seorang ayah? Sy tunduk menangis dan diam. Sy alihkan pandangan menonton tv

Shakid terus2 memujuk itu ini. Seperti angin yg berlalu pergi. Wahai angin yg bertiup pilu.. bawalah lara hatiku bersamamu. Sy tidak mahukan shakid lagi. Sy benci shakid..



Hati terus2 berfikir bagaimana cara melarikan diri. Dari mana ke mana? Pintu sentiasa berkunci. Grill berkunci. Jangankan pintu jendela pun tertutup rapat. Bagaimana keadaan di luar sana? Sy berimaginasi hidup di luar sana pasti lebih baik.. kalau lah sy seorang yg berpelajaran bukan di sini tempatku. Kalau lah sy punya keluarga pasti ada tempat mengadu. Kalaulah sy tahu undang2 itu bagaimana pasti ada pembelaan utkku.. kalaulah ada yg mahu berkawan denganku pasti sy tidak kesunyian. Kalaulah semuanya sy ada. Bolehkah sy minta kesemuanya? Tuhan tidak berikan sy semua itu. Ujian sy berbeza dengan kalian.. Sy tetap bersyukur utk satu perkara kerana Allah masih berikan sy nafas utk teruskan hidup

Bila masa cerita sy sudah di ceritakan semula tidakkah orang fikir sy manusia paling bodoh? Sy bukannya bodoh sy hanya punya sekeping hati yg mahu merasakan kasih sayang sebenar dari seorang dady dan seorang suami. Tiada siapa mendengar luahan rasa kesakitan ini. Jika manusia di rumah sendiri sudah begini adakah manusia di luar sana baik? Sy tidak merasa selamat di mana2. Sy hanya perlu teruskan hidup di sini dengan apa yg ada..



Adakah di pukul di palu itu best rasanya?? Sedangkan kepala terhantuk sikit pun akan rasa sakit. Apa lagi seksaan hati dan perasaan..? Badan yg di binasakan oleh tangan2 yg memberikan kasih sayang? Pernah kah kamu berfikir kekeliruan di hati sy? Memilih di antara cinta dan binasa? Kenapa sy jatuh cinta pada orang yg salah? Kerana orang inilah yg pernah memungut sy.. orang inilah yg memberikan sy cinta di saat sy kekurangan kasih sayang.. orang inilah memberikan sy makanan dan minuman utk terus hidup..

Tiada siapa yg akan faham kenapa sy bertahan sekuat ini. Biarlah hanya Allah yg tahu. Sy sentiasa berdoa semoga biarlah kejadian ini hanya pada sy dan tidak akan terjadi pada sesiapapun..

Sayalah isha.. "Jaan punching bag"

Malam

Shakid tidak memaksa s*ks lagi. Shakid balik2 minta maaf dan terus memberi kasih sayang..

Shakid: jaan please senyum...

Sy tidak bercakap. Apa lagi ada hati mau senyum. Sy hanya pandang shakid bercerita seperti angin. Fikiran sy melayang ke muka shanji, muka shakid adalah muka shanji. Sy menangis lagi

Shakid: Oh God... jangan nangis. Rindu shanji kah?

kedua tangan sy di muka menangis sekuat hati. Teringat anak sekecil itu. Kalau pun sy manusia bodoh tapi sy ibunya. Sy menangis kuat

Shakid: Nanti kita bawa shanji balik ke sini

Pujukan "bawa balik kesini.." sy berhenti menangis. Sy pandang shakid. Shakid peluk

Shakid: jaan jangan risau k..

Sy angguk kepala. Shakid janji akan bawa anak kami ke sini. Sedikit hati terpujuk. Sy diam lagi..

Shakid: jaan.. i love you

Shakid: jaan cakaplah.. abi risau keadaan jaan diam begini. Jaan jangan tinggalkan sy. Sy tidak mau sakiti jaan lagi.. sumpah ✋

Shakid memang masih memujuk cinta segala. Sy hairan shakid mula ketawa dan banyak senyum. Shakid bilang bermulanya hari ni dia akan tebus segala kesalahan dia. Sy hanya angguk kepala saja. Mata sy berair pun masih terasa pedih. Berdiri sekejap pun payah

Malam jam 7

Rumah yg sunyi hanya sy dan shakid di rumah. Sy hanya berkurung di dalam bilik tidak dapat bergerak sangat. Sy masih duduk di kerusi roda.. sy boleh gerakkan kerusi roda dengan tangan. Sementara ni biarlah sy duduk seperti ini sebab kalau berjalan terasa cepat penat

Rumah yg sepi. Tiada lagi suara.. tiada lagi pukulan dari shakid. Semuanya berubah lagi dan sangat bahagia. Rindu pula dengan tangisan shanji. Ya Allah adakah shanji baik di sana? Semoga anakku dalam lindunganMU

Tokk tokk..

Shakid buka pintu. Sy hanya mendengar dari dalam bilik. Itu suara dady... Ya Allah sy rindukan dady..

Dady duduk di ruangtamu. Shakid masuk ke bilik bagitau sy tidak perlu keluar dari bilik sebab keadaan sy memang teruk. Sy duduk di kerusi roda mendengar perbualan dari luar sana

Shakid: apa hal kau datang...??!!
Dady: kau kena tolong sy kali ni..
Shakid: Tolong apa lagi..? Minta duit lagi..? Sy tiada duit !!
Dady: Kau mesti tolong sy!!
Shakid: kami baru balik dari pakistan. Kau ingat murahkah tiket p sana?!! Kau taukah berapa duit bapa sy beli tiket utk kami p sana?!
Dady: hmmm..
Shakid: sepatutnya kami tinggal 8 bulan di sana.. tidak sampai pun sebulan sudah balik ke sini! Anak kau pun buat hal!! kami terpaksa terbang balik ke sini!! Semuanya pakai duit...!!
Dady: kau suami anak sy. Tolonglah sy kali ni..
Shakid: kenapa? kau ingat anak kau pernah kasi senang sy kah?!! Kamu dua memang menyusahkan sy!!!

Mengalir air mata sy mendengar hinaan. Pedihnya terasa lagi sebab mata masih lebam dan belum sembuh sepenuhnya. Shakid teriak sekuat suaranya

Shakid: kau pulanglah! Sy tiada duit! Kami mau rehat sudah ni!!! Balik lah...!!!
Dady: sy mau jumpa isha sekejap..
Shakid: Kenapa?!! Kamu anak beranak memang menyusahkan hidup sy!!! Sy puas bersabar!!!!!

Dady: mana isha...??
Shakid: dia sudah tidur....
Dady: mana cucu sy..??
Shakid: shanji sudah di pakistan! Lagi bagus dia di sana. Kalau hidup di sini entah apa jadi!!
Dady: panggil isha dulu..
Shakid: jangan ganggu dia lagi. Mulai sekarang kau tidak perlu ambil tahu pasal anak kau!

Shakid teriak begitu kuat, Akhirnya sy keluar tengok keadaan dady. Punyalah sy terkejut melihat keadaan dady. Dady pula terkejut melihat keadaan sy begini. Keadaan dady lebam dan tidak terurus. Biarpun dady begini dia tetap darah daging sy. Sy kesiankan dady. Kenapa kah dady begini? Sy dekatkan diri dengan dady..

Dady panik. Dady pandang sy penuh simpati tapi tidak sempat kami bercakap. Shakid masih berdiri marah

Shakid: jaan kau tengoklah keadaan dady kau tu!!! Tanya dia berapa hutang dia sama orang?!!! Dia suruh sy bayar hutang dia lagi!! 24ribu tu ingat senang kah?!!!

Sy tunduk menangis. Ya Allah.. kenapa dady tidak pernah berubah? Kenapa dady masih begini? Hebat sangatkah berjudi? Hebat sangatkah rasanya syabu tu? Sy menangis sekuat hati. Dady pandang sy berair matanya..

Shakid: jaan jangan nangis.. Kau pulang lah sana! Jangan ganggu kami lagi!!!

Dady tiba-tiba bersuara

Dady: shakid apa kau sudah buat dengan anak sy..?!!

Sy pandang muka dady. Dady serius bercakap pandang shakid. Keadaan sy berkerusi roda. Mata dan bibir lebam. Dady tidak puas hati

Dady: apa kau sudah buat sama anak sy...??!!!

Shakid: Kau pulanglah dulu. Besok baru cerita..!! Kamu anak beranak tidak pernah bagi sy senang!! Menyusahkan saja!!

Sy akhirnya bersuara.. Sy kesiankan keadaan dady. Shakid cerita kenapa dady begini sebab dia hutang duit orang tidak bayar. Orang-orang datang ke rumah memukul dady di rumah. Sy takut mendengar cerita terfikir kalau sy di rumah masa ni pasti akan jadi mangsa. Semakin kuat tangisan. Shakid di sebelah pujuk jangan menangis.. Dady masih pandang keadaan sy begini

Dady kau nampak kah keadaan sy sekarang? Duduk di kerusi roda? Muka dan badan sy sudah di berikan corak yg sama. Ini kan yg dady mahu? Adakah sy masih mau di bunuh lagi? Tidak cukupkah keadaan sy begini..?

Dady: Tidak apalah shakid kalau tidak dapat tolong.. sy jalan dulu

Sy cuba berdiri menuju depan pintu hantar dady. Dady berdiri di pintu. Pandangan dady tidak seperti selalu. Sy teringatkan muka mamy.. Hati sy sedih. Cukup2 sedih melihat keadaan dady sekarang ni. Kalau saja ada duit pasti sy tolong bayarkan. Sejahat2 dady dia tetap bapa kandung sy..

Dady pegang bahu sy

Dady: isha anak.. kalau saja masa boleh di putar balik. Dady mau perbetulkan semua ni. Ampunkan dady anak..

Sy menangis. Mahu memeluk dady tapi tidak kesampaian sebab shakid duduk di sofa sana. Pandangan shakid betul2 berlainan. Shakid duduk dua2 tangan bersilang di dada. Kaki bersilang

Sy: Dady...

Dady tunduk. Tangannya lap air matanya sendiri. Pandangan dady berubah tidak seperti selalunya

Dady: anak.. dady jalan dulu..
Sy: Dady.. hati2 jalan

Dady terus jalan. Hati sy sakit melihat keadaan dady sebegitu rupa. Jalan tidak terurus mungkin kakinya cedera. Luka di muka tadi kesan pukulan. Sy merasa kesakitan di pukul itu. Ya Allah sentuhlah hati dady utk berubah..

Sy masuk ke dalam rumah. Shakid pandang sy dan terus berdiri kunci pintu. Shakid terus2 memujuk

Shakid: jaan jangan nangis.. biarkan dady begitu..sy tidak suka tengok jaan menangis..



Sy diam masuk ke bilik. Shakid mengejar lagi. Kali ni shakid minta di layan. Dalam keadaan bersedih melihat dady tadi sy tiada mood mau melayan. Apa lagi badan masih terasa sakit. Shakid mau juga

Shakid baringkan sy di katil. Shakid lap air mata sy.

Ingatkan sy boleh berehat, rupanya shakid mau lagi. Shakid bilang terlalu lama dia tidak dapat. Shakid tidak mau sakiti badan sy lagi sebab tiada orang melayan

30 minit kemudian

Sy baru melelapkan mata. Shakid mau lagi. Terasa makin sakit..

Makin ganas. Seganas-ganasnya. Sy menangis. Shakid tidak peduli

Jam 2 pagi

Shakid mau lagi. Entah apa kena dengan dia ni. Shakid menganas lagi. Sakitnya ya Tuhan.. sy tidak tahan lagi. Badan sekecil ini tidak boleh menahan lagi. Makin di tolak makin dalam dia cucuk. Sekuat2 hatinya.. bila sy bersuara shakid terus kiss ganas.. sy tiada daya.

Jam3 pagi

Sy duduk cuba bangun ke tandas. K*maluan sy sangat sakit dan pedih. Dari tadi sudah 4 kali. Sy tiada rasa apa2 lagi hanya kesakitan. Perut terasa sakit. Pinggang seperti mau patah. Shakid tersedar sy sedang duduk.. dia manja2 lagi. Sy tidak mau layan. Nanti dia mau lagi

Shakid: jaan...

Sy berdiri. Shakid terus baringkan sy dan tindih lagi. Sakit kian terasa

Shakid: jaan dari semalam jaan tidak layan abg.. please..

Untuk pertama kalinya sy melawan dan inilah kali terakhir kau akan sentuh saya!!

Sy teriak sekuat hati

Sy: SAYA TAK MAU LAGI!!! KAU TAUKAH SAKIT!!!!! SAYA TENGAH SAKIT!!!!!!! BODOH !!!!!!

Shakid: cuba ulang apa kau cakap tadi..?

Shakid terkejut tapi tenang saja. Shakid bilang ulang apa yg sy cakap tadi. Hati sy berdebar kencang. Tapi sy sudah nekad hari ini pasti berakhir. Dia duduk.. mata merah. Shakid berdiri. Benda duluan dia ambil tali pinggang

Shakid: Apa kau cakap tadi? Kau memang tidak sedar di untung! Kau siapa mau teriak sy begitu?!

Shakid: KAU INGAT KAU SIAPA HAHHH????!!!!

Mata shakid merah. Shakid keluar dari bilik entah apa urusan. Sy masih duduk di katil menunggu menjadi punching bag lagi. Kedengaran di luar sana bunyi seperti mencari sesuatu. Dalam hati sy dia mengamil pisau kali.. sy bersedia mencari bahan pukul.. tiada apa di dalam bilik ni. Hati sy berdegup kencang

Shakid masuk bilik

Shakid membawa tali. Rambut sy di tarik kuat. Baju dan seluar sy di buka. Sy cuba melawan di tampar..pakk !! Pakkk!! Sy betul2 melawan tidak berdaya lagi. Tangan sy terus di ikat dari belakang. Kaki sy masih menendang shakid tampar lagi. Sy melawan lagi shakid makin mengganas. Kaki lagi di ikat. Sy di ikat di atas katil. Sy tidak boleh bergerak lagi.. Muka sy terus2 di ludah. Berkali2 di ludah. Sy makin jijik dengan kau shakid.. Sy teriak sekuat hati. Shakid tampar lagi

Tidak lama begitu shakid ajak bersama juga dalam keadaan sy berikat. berdarah. Leher terus2 di cekik. Ya Tuhan.. memang malam ini sy akan mati. Shakid kepuasan.. dia tinggalkan sy begitu saja. Sy seperti orang yg di rogol. Sakitnya.. shakid keluar dari tandas tiada cakap apa2. Mulut sy di sumbat dengan kain. Keadaan sy yg penuh ludah dan kotor. Sehingga sy terkencing sendiri menahan kesakitan dan ketakutan

Jam5 pagi

Shakid masuk ke dalam bilik. Sy masih terbaring dalam keadaan berikat. Shakid bangunkan sy terus2.. sy menangis.

Mainan ke 6 kali,. Mainan ke 7 kali sy terasa memang pagi ini sy akan mati. Rambut sy di tarik. Muka sy di ludah berkali-kali

Sy teriak sekuat hati.. Air mata tiada lagi

Sy: Kau binatang !!!

Shakid terus melibas kepala besi tali pinggang. Terkena di tulang kepala. Tulang badan. Sy tidak merasa kesakitan lagi. Sy rasa dunia ini semakin gelap dan terus gelap.. pengsan

Pagi Jam7

Sinaran matahari begitu terang. Sy pelahan buka mata. Sy masih terbaring dalam keadaan berikat di atas katil. Ya Tuhan kenapa kau berikan sy nafas lagi..? Sy pelahan gerakkan badan yg sakit

Sy cuba duduk pelahan. Shakid duduk di kerusi pandang keadaan sy sekarang ni seperti orang gila. Rambut sy tidak terurus lagi. Sy dalam keadaan yg paling mengerikan baru saja di rogol. Di sebelah kerusi ada satu beg pakaian shakid sudah sedia. Beg pakaian sy..

Shakid: kau sudah bangun..?

Sy pandang shakid. Air mata tiada lagi. Kering sekering itulah hati sy buat kau shakid. Sy pandang shakid.. Shakid pandang sy

Shakid: Seperti yg sy cakap. Sekali lagi tangan ini memukul jaan... (menangis)

Shakid: ALISHA ABDULLAH SAYA JATUHKAN TALAK 1 KE ATAS KAMU

Shakid berdiri menangis buka ikatan di tangan dan kaki sy. Lembut saja kali ni. Sy tidak mau pandang muka shakid. Shakid pandang sy sayu. Sy tiada air mata lagi

Sy berdiri bersihkan diri. Mandi di bawah air pancutan. Inilah kali terakhir sy akan merasakan semua ini. Sy tersenyum sendiri.. Tiada tangisan lagi

Siap mandi dan berpakaian. Sy ambil beg tadi.. bawa keluar. Sy pandang sekeliling bilik tidur kami. Cukup! Cukup dua tahun sy berada di sini.. Darah dan air mata sudah banyak tertumpah di sini. Benda semua menjadi saksi.. sy tutup pintu bilik perlahan. Jalan

Di ruangtamu shakid menunggu. Matanya berair.. tunduk

Shakid: jaan.. (menangis)

Sy tidak mahu menangis lagi. Tiada air mata yg tinggal. Kering

Shakid: jaan... Sy minta maaf. Sy terpaksa lepaskan kau kerana sy sudah berjanji bila tangan sy sampai ke badan kau lagi sy ceraikan kau. Alisha isteri yg baik.. tidak banyak cakap..taat.. penyayang. Sy saja yg tidak tahan memukul jaan. Sy tidak pandai menghargai jaan. Sy kesian jaan menjadi tempat pukulku.. jaan baliklah sama dady isha.. sy halalkan kesemuanya..

Sy langsung tiada suara lagi. Asal kau tahu shakid ini semua kau sendiri yg memilih utk menyeksa sy begini rupa. Dan akhirnya kau ceraikan sy. Sy berterima kasih sebab di pungut. Di berikan kasih sayang sebagai seorang isteri biarpun rasa itu sedikit dan sementara. Shakid sy pernah cintakan kau.. tapi ternyata dendam itu lebih besar dari segala-galanya. Terima kasih utk semua memori indah dan pahit

Shakid berdiri menangis berlutut di kaki sy dan memeluk sekuat hati. Shakid ambil muka sy kiss lagi. Sy biarkan saja. Tiada respon lagi

Shakid: jaaan... abg minta maaf. Sy tahu sy adalah sebahagian dari mimpi ngerimu. Jadi kau lupakanlah sy yg selalu menyakitimu. Sy minta maaf atas semua kesalahan yg sy pernah buat sama jaan selama ini

Shakid: jaan tolong telepon sy juga bagitau apa khabarmu nanti. Sy pasti rindukan jaan. Jaan lah orang pertama yg sy cintai biarlah jaan menjadi yg terakhir sy cintai.. jaann.. maafkan abi..

Shakid: Sy janji kalau shanji sudah bersar sy pasti pertemukan dia dengan jaan. Sebab jaan tetap mama kandungnya. Terima kasih jaan anak kita tetap sy jaga.. Oh God... jaan cakaplah. Jangan diam begini..

Shakid: jaan abg minta maaf sebab tidak dapat menjaga jaan dengan baik. Sy salah.. maafkan sy

Sy terus diam tiada kata lagi. Sy terus menuju ke pintu dan terus jalan. Shakid berdiri di depan pintu menangis, Entah mahu ke mana lepas ni. Tiada air mata lagi.. hati semakin keras. Sy tidak mau pandang ke belakang lagi

Shakid: jaaaaannnnn... jaaannn

Shakid menangis menghentak barang2 di rumah. Sy terus jalan keluar mencari bus stop. Setibanya di busstop. Sy duduk berfikir tiada duit. Sy harus berfikir mau ke mana? Jalan balik rumah macam mana? Naik bus tu macam mana? Sy buka beg mencari telepon. Ada juga shakid masukkan telepon di dalam beg ni. Sy terkejut ada duit RM3000 di dalam beg ni. Shakid kirim sekali? Sy terdiam..

Whatsap dari shakid

📩 Assalammualaikum jaan. Abg ada bagi duit 3ribu. Jaan gunalah utk kehidupan jaan di hari akan datang. Jaga diri jaan selalu. Sy minta maaf utk semua kesalahan sy. Sy cintakan jaan

Sy mencari taxi pulang ke rumah dady. Fikiran terus2 ke dady yg menjanjikan bunuh mati. Biarlah sy mati di bunuh. Hidup sy memang tiada makna lagi. Kerinduan sy pada mamy.. kerinduan sy pada shanji hanya Allah yg tahu

Sinaran matahari di waktu pagi baru sy merasainya di hari ini. Terasa sungguh terang dunia ini. Bumi yg luas tapi isinya kosong.. hidup sy kosong..

Setibanya di rumah

Sy masuk ke dalam rumah. Barulah terasa air mata yg di tahan tadi terkeluar semuanya. Sy meraung memegang dada yg sakit. Sakit yg teramat sakit pasti tiada ubatnya.. utk cinta sy pada suami yg tidak berbalas. Utk kasih seorang ibu yg sy tidak mampu berikan utk anak. Sy menangis sekuat hati

Tiba-tiba

Dady keluar dari biliknya seperti baru habis sembahyang. Dady berkupiah putih. Dady terkejut melihat sy menangis seperti orang gila. Dalam hati sy terus mengimbas memori kesakitan yg di tanggung di dalam rumah ini. Wajah dady hanyalah memilukan hati. Ke mana harus ku lari..? Tempat sy di sini.. di rumah ini

Dady duduk dekat cuba memegang bahu. Tangan sy laju cepat bertindak. Kerana tangan2 mereka ini hanya penuh dengan pukulan.. Sy mengelak.. Sy masih takut di pukul

Dady: Anak.....

Sy pandang muka dady. Sy di panggil anak?? Selama 8 tahun ini panggilan anak sy baru dengari. Betapa hausnya diri sy dengan kasih seorang bapa. Sy mengelak takut di pukul. Beg sy pegang kuat. Bila-bila masa sy akan lari. Dady makin hampir

Dady peluk sy menangis

Dady: Isha anak.. kenapa menangis..?

Tangisan sy semakin kuat. Pelukan dady kuat. Sy menangis tidak terkata lagi. Dady kau nampak kah penderitaan sy ini..? Apa sudah jalan kehidupan yg sy pernah ada?

Dady: jangan nangis.. Dady ada disini. Maafkan dady...

Dady menangis sekuat hati. Pelukan tadi di lepaskan. Dady duduk di hadapan sy sekarang menangis. Dady tidak dapat meneruskan kata-kata. Kami berdua menangis sekuat hati

Dady: ampunkan dady anak.... ini semua salah berpunca dari dady

Makin kuat tangisan sy mendengar kata2 dady. Badan sy mengeletar.. dada sy semakin kencang menangis. Terlihat wajah di muka dady yg pernah menyayangi sy sewaktu kecil. Kembali pandangan kasih seorang bapa. Inilah dady sy 8 tahun yg lalu

Dady: Anakku sayang.. mari peluk dady nak

Sy semakin menangis. Sy peluk dady.. Dady peluk sy sekuat hatinya..

Dady: berdosanya sy kepada isteri... kepada anakku... Ya Allah ampunkan sy. Maafkan dady isha..

Dady: Maafkan dady anak....